Het is zondagmorgen. Mijn vrouw is een weekendje met haar vriendinnen op stap en ik zit in mijn pyjama, thuis in mijn kantoor. De voorspellingen waren dat het dit weekend eindelijk weer eens zonnig en warm zou worden. Eindelijk lente! Nou, qua temperatuur is het wel okay, maar de zon heb ik nog niet gezien. Sterker nog, het regent pijpenstelen.
Mooie gelegenheid voor mij om eens wat klusjes te gaan doen die ook gedaan moeten worden en die binnen onze taakverdeling op mijn bordje liggen: de administratie bijwerken, schilderij ophangen in de slaapkamer, fietsband plakken, en zo nog zeker tien van die klusjes. Klusjes die ik niet doe als mijn vrouw thuis is. Dan hebben we liever quality-time. Wij hebben beiden een drukke baan. Door de weeks werken we ook vaak ’s avonds. Het weekend is dan voor ons samen. Nu ze een weekendje weg is, kan ik dus van de gelegenheid gebruik maken. Daarnaast moet ik nog boodschappen doen om vanavond te kunnen eten en ligt het nieuwe boek van Alain de Botton op me te wachten.
In het spitsuurleven willen we graag taken afvinken
Hoe kan ik alles nu zo handig mogelijk doen? Er komt vandaag een soort van efficiency-gevoel over me. En ik ga vol overgave mijn to-do-lijstje te lijf:
- Administratie
- Postzegels op de te verzenden enveloppen + in de hal klaarleggen!
- Bed opmaken
- Schilderij ophangen
Daarna ga ik naar de wc, kleed me aan, en stap met de boodschappentassen, de enveloppen en het oud papier in de auto. Ik doe de enveloppen in de brievenbus, breng het oud papier weg en rij naar de Super. Dan kan ik bij de Super ook nog even tanken. Bij de auto gekomen zie ik dat door de regenbui van vanmorgen de hele auto onder het zand zit. Pfff, ook dat nog! Nou dan maar op de terugweg na de Super, langs de Wasbeer. En als ik dan weer thuis ben. Even snel een kop soep en dan de tuin in. Oh en dan moet ik niet vergeten straks mijn fietsband te plakken.
Zo moet het dus niet… Lees verder en ontdek hoe het wel ‘moet’
Heerlijk als je je helemaal kunt focussen en je alle klusjes zoals gepland kunt uitvoeren. Maar terwijl ik terugreed van de supermarkt ontwaakte ik even uit mijn to-do-modus. Het was warempel zonnig geworden! En toen ik om mij heen keek, zag ik allemaal mensen wandelen, fietsen en op terrasjes zitten. Iedereen leek te genieten van de doorgebroken zon. En ik zat verstrikt in mijn to do-lijstje.
Wanneer ‘mag’ je klussen links laten liggen?
Toen kwam de tweestrijd: moet ik me nu verantwoordelijk opstellen en mijn klussen doen, of mag ik er ook voor kiezen om in de zon te gaan zitten met m’n boek? Mijn vrouw was tenslotte ook aan het genieten. Maar ja, wanneer plak ik dan de fietsband en doe ik de tuin? De komende week krijg ik cliënten hier thuis en die zien dan dat de tuin een wildernis is. En juist nu is het goed weer, en volgend weekend hebben we afspraken, en bovendien kan het tuinafval maar op bepaalde dagen naar de stort…
Thuis aangekomen keek ik naar de tuin. Inderdaad, die ziet er niet uit. Maar ik voelde ook de warmte van de zon op m’n gezicht. Even met mijn ogen dicht, leunend tegen de buitenmuur en wegvaren op de golf van het moment. Puur genieten.
Tijdens de kop soep dacht ik na over waarover ik mij nu het meest verantwoordelijk zou willen voelen. Op het vandaag uitvoeren van de mij voorgenomen taken, of om nu voor mezelf te kiezen? Een vraag waar ook veel spitsuurstellen mee worstelen. Er komt zoveel tegelijk op je af dat je in een soort werkhouding gaat, waarin je jezelf laat ondersneeuwen. Nog even dit en daarna toch nog even dat en daarna kan ik rusten. Maar zoals zo vaak, als de klussen klaar zijn…. is de tijd op.
Wat is genieten eigenlijk?
In het woord genieten zit ook ‘nieten’. Natuurlijk, kun je genieten van werken en in dit geval in de tuin werken. Maar gewoon even niets doen, lekker even ‘nieten’ kan ook zo fijn zijn. Je lichaam en geest rust gunnen. Je over geven aan de zon en het geluid van de vogels. Bijtanken in de natuur!
Hoe weet je nou wanneer je kan kiezen voor het ‘nieten’?
Ik had genoeg gedaan. Ik koos voor mezelf. De tuin kon wel even wachten! Ik wilde het eventueel wel, maar moest het ook? Natuurlijk betekent dat op een later tijdstip extra werk, maar dat moet dan maar. Het moeilijkste is me niet schuldig te voelen. Ik had al zo’n beetje beloofd de tuin te gaan doen. Maar goed de andere klusjes zijn grotendeels wel gedaan.
Er zijn er enkele vragen die ik gebruik om te toetsen of een schuldgevoel terecht is of niet:
- Doe ik iets dat maatschappelijk gezien onbehoorlijk is?
- Doe ik er iemand pijn mee of wordt er iemand ziek van?
- Gaat er iemand dood van?
Mijn antwoorden waren drie keer nee… . Dat was duidelijk. Ik koos voor genieten. Blijft er dan toch nog een schuldgevoel over, dan stel ik me de vraag: “Is het moeten of willen?” Moeten voelt anders dan willen. Als je iets moet, komt het van buiten af en kun je gehoorzamen of niet. Als je het wilt komt het van binnenuit en ga je er gemotiveerd mee aan de slag.
Genieten in drukke tijden voor jou ook een uitdaging?
Er zijn altijd wel mensen in je omgeving die iets van je verwachten. Maar jij bepaalt zelf hoe je met die verwachtingen omgaat. Wees je bewust van je verantwoordelijkheden, maar vergeet daarbij jezelf niet. Durf ook in drukke tijden te genieten. Wat fijn dat er in het woord genieten ‘nieten’ zit!
Herken je dit thema en wil je reageren? Stuur dan een email naar frankpost@spitsuurstellen.nl.
